Υπάρχουν τόποι που μένουν απλοί χάρτες στο μυαλό και άλλοι που μετατρέπονται σε ιστορίες, σε ψιθύρους του ανέμου που σε ακολουθούν ακόμα και όταν έχεις φύγει. Τα Κύθηρα είναι από εκείνα τα νησιά που δεν επισκέπτεσαι απλώς – τα ζεις, τα αισθάνεσαι να τυλίγουν τις αισθήσεις σου και να σε καλούν σε μια περιπέτεια χωρίς αρχή και τέλος.
Λένε πως η Αφροδίτη γεννήθηκε εδώ, από τον αφρό της θάλασσας που ξέβρασε ένα κομμάτι του ουρανού. Ίσως γι’ αυτό το φως στα Κύθηρα είναι αλλιώτικο, πιο απαλό, πιο γλυκό, σαν να φέρνει μαζί του την πρώτη ανάσα της θεάς. Τα βράχια σμιλεμένα από τους ανέμους, τα γαλαζοπράσινα νερά που αλλάζουν χρώματα με τις ώρες της ημέρας, τα μυστικά μονοπάτια που οδηγούν σε μέρη που μοιάζουν να ανήκουν σε έναν άλλο κόσμο – όλα συνθέτουν ένα σκηνικό που σε παρασύρει μακριά από την πραγματικότητα.
Η ιστορία εδώ είναι μια σειρά από περαστικούς επισκέπτες, αλλά το νησί ποτέ δεν ανήκε σε κανέναν τους. Ενετοί, πειρατές, Βρετανοί, όλοι άφησαν το σημάδι τους, αλλά τα Κύθηρα παρέμειναν ελεύθερα, πάντα λίγο απόμακρα, πάντα με μια αίσθηση μυστηρίου που δεν μπορεί να εξηγηθεί. Στη Χώρα, το κάστρο στέκει αγέρωχο, κοιτώντας τη θάλασσα όπως έκανε αιώνες τώρα, λες και περιμένει έναν ξεχασμένο ταξιδιώτη να επιστρέψει.
Τα νερά του νησιού κρύβουν ιστορίες. Αν σταθείς στην άκρη ενός απόκρημνου βράχου και αφήσεις τον άνεμο να σου μιλήσει, μπορεί να ακούσεις τον απόηχο των πλοίων που πέρασαν, των ταξιδιωτών που αναζήτησαν εδώ κάτι που δεν βρήκαν πουθενά αλλού, ένα μυστικό τραγούδι συνεχίζεται στις παραλίες των Κυθήρων. Στο Καλαδί, η θάλασσα έχει το χρώμα των χαμένων παραδείσων, ενώ στις σπηλιές της Αγίας Πελαγίας, το νερό ψιθυρίζει αρχαία μυστικά.
Αλλά τα Κύθηρα δεν είναι μόνο ένα όνειρο από εικόνες. Είναι και οι μυρωδιές που αναδύονται από τις κουζίνες των μικρών χωριών, η κανέλα και το γαρίφαλο της φατουράδας που ζεσταίνουν τον ουρανίσκο, το θυμαρίσιο μέλι που έχει τη γεύση του ήλιου. Είναι οι άνθρωποι που σου μιλούν σαν να σε ξέρουν από πάντα, γιατί εδώ το παρελθόν και το παρόν μπλέκονται σαν τα κύματα που έρχονται και φεύγουν.
Η καθυστερημένη ανάπτυξη του νησιού τού έχει χαρίσει ένα σπάνιο προνόμιο: την αυθεντικότητα. Οι οικισμοί και τα χωριά στα Κύθηρα του μοιάζουν ανέγγιχτα από τον χρόνο, κρατώντας ζωντανή την αρχιτεκτονική και τον χαρακτήρα τους. Περπατώντας στα σοκάκια τους, νιώθεις πως μπαίνεις σε μια άλλη εποχή, όπου η ζωή κυλάει πιο αργά, με ηρεμία και απλότητα.
Ακόμα και σήμερα, σε μια εποχή που όλα μοιάζουν να κινούνται πιο γρήγορα, τα Κύθηρα κρατούν το μυστικό τους καλά φυλαγμένο. Εδώ, δεν έρχεσαι για να τσεκάρεις αξιοθέατα, αλλά για να ανακαλύψεις κάτι που δεν ήξερες ότι έψαχνες. Είναι ένα νησί που σου ανοίγεται σιγά-σιγά, όπως ένα βιβλίο που οι σελίδες του δεν αποκαλύπτονται σε όλους, παρά μόνο σε εκείνους που έχουν την υπομονή να το διαβάσουν ως το τέλος.
